Vanaf eind jaren tachtig van de vorige eeuw verkochten vrijwel alle verzekeraars op grote schaal beleggingsverzekeringen.  Afhankelijk van de definitie die je gebruikt, werden er in totaal in Nederland zo’n 6 miljoen van verkocht. Deze verzekeringen hebben looptijden tot soms wel veertig jaar. Alle premies bij elkaar opgeteld betaalden de klanten alleen al tot ongeveer 2015 tenminste 125 miljard euro voor deze financiële ‘’producten’’.  Geld dat die miljoenen ”geluksvogels” met zo’n beleggingspolis op de kastplank heel veel beter in eigen zak hadden kunnen houden.

Omstreeks 2005 was al vele jaren bekend dat verzekeraars volstrekt niet transparant waren over de zg. ‘verborgen kosten’’. Die kosten konden wel oplopen tot zo’n 40 procent van iedere euro premie-inleg. In dat geval wordt dan 60 cent gebruikt om  te beleggen. Een peperdure belegging natuurlijk, waarmee u eerst al die kosten  met beleggingsrendement moet goed maken om quitte te kunnen spelen.  Nadat een Commissie onder leiding van oud -Defensie Minister Job de Ruyter had gepleit om de verborgen kosten voor de toekomst (!) transparanter te maken, brak de Woekerpolis affaire los.  Eigenlijk is de naam  woekerpolis (verzonnen door het televisieprogramma RADAR) een beetje vreemd. Die benaming zegt dus niets over het heimelijk  (en dus laakbaar !) verborgen houden door verzekeraars, maar alleen iets over de hoogte van de kosten. Geen wet in Nederland echter die bepaalt hoe hoog die kosten maximaal mogen zijn. Dus met het verwijt ”woeker” schiet je juridisch niet heel erg op. Je zou ook kunnen denken dat al die polis bezitters hun polis onder invloed van dwaling hebben gesloten. Bij dwaling kun je je polis vernietigen en moet in beginsel  alle  tot dan toe betaalde premie terugbetaald worden. Zo ver hebben verzekeraars het natuurlijk niet laten komen. Tegen eind 2008 werden alle beleggingspolisbezitters (achteraf en dus veel te laat) alsnog geïnformeerd door hun verzekeraars over de kosteninhoudingen. En helaas, pindakaas, zodra je geïnformeerd bent en dus je eigen dwaling kon hebben ontdekt, begint ook de snelle verjaringstermijn (3 jaar) te lopen om je woekerpolis op grond van dwaling te kunnen vernietigen.  Tegen 2012 waren alle potentiële dwalingsclaims verjaard. Ook door stilzitten natuurlijk, want tegen negentig procent van polis bezitters kwam überhaupt  nooit in enige actie.  Schaamte ? Luiheid ? Domheid ? Te druk met alles en nog wat ? Of van alles een beetje ?

Rond 2010 werden er wel schikkingen bereikt met nagenoeg alle grote verzekeraars. Die schikkingen leiden slechts tot een kosten maximalisatie, die overigens  na maximalisatie nog steeds onredelijk hoog bleef.  De bekende sigaar uit eigen doos.

De moraal van het verhaal:  In Nederland is het goed toeven voor de verkopers van dwaalpolissen. Ze komen altijd weer weg met een schamel schadefooitjes aan hun klanten.   Daarom…….STOP DE SCHADEFOOITJESCULTUUR IN NEDERLAND !